ίγκνιτρο

Ανορθώτρια λυχνία αερίου που χρησιμοποιείται ως βαλβίδα σε ισχυρές ανορθωτικές συσκευές, στην ηλεκτροκίνηση, σε μονάδες τήξης κ.α. Αποτελείται από μια λεκάνη που περιέχει υδράργυρο (παίζει τον ρόλο της καθόδου και δημιουργεί στον αερόκενο χώρο της λυχνίας κεκορεσμένους ατμούς), από μία άνοδο κατασκευασμένη από γραφίτη (C), βολφράμιο (W) ή μολυβδαίνιο (Mo) και ένα ηλεκτρόδιο πυροδότησης (igniter). Το τελευταίο έχει σχήμα μικρού κώνου από ημιαγώγιμο υλικό που έχει την ιδιότητα να μη διαβρέχεται από τον υδράργυρο και είναι βυθισμένο στον υδράργυρο της καθόδου. Αν η τιμή της εφαρμοζόμενης τάσης στο ηλεκτρόδιο αυτό φτάσει μία ορισμένη τιμή σε σχέση με την τάση της καθόδου, τότε στο εξαιρετικά λεπτό στρώμα ανάμεσα στον υδράργυρο και στον κώνο του ηλεκτροδίου δημιουργείται πτώση τάσης. Αυτή είναι ικανή να αποσπάσει ηλεκτρόνια από την κάθοδο και να δημιουργήσει σπινθήρα, που καταλήγει σε εκκένωση εξαιτίας του ιονισμού των ατμών του υδραργύρου. Το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται σε κάθε ημιπερίοδο και καθιστά την άνοδο θετική ως προς την κάθοδο. Το ί. κατασκευάζεται είτε με γυάλινο περίβλημα (οπότε χρησιμοποιείται για μέση τιμή ρεύματος μέχρι 100 Α σε διαφορά δυναμικού μέχρι 5.000 V στην άνοδο) είτε με μεταλλικό περίβλημα, οπότε χρησιμοποιείται για μέση τιμή ρεύματος από 20 έως 700 Α και για διαφορά δυναμικού έως 50.000 V. Όταν υπάρχει μία άνοδος, ί. χρησιμοποιείται σε μονοφασικές ανορθωτικές διατάξεις. Σε τριφασικές ανορθωτικές διατάξεις χρησιμοποιούνται ί. με τρεις ανόδους στο ίδιο περίβλημα. Σήμερα τα ί. τείνουν να εγκαταλειφθούν, καθώς αντικαθίστανται πλέον από διόδους ημιαγωγών.